Deze stoffelijke, tasbare en zichtbare wereld is toch schepping van God?

Does it really matter how we live in our bodies here and now? Connected to this: how should we treat the material world around us? Is the body (and the material world around us) not doomed for eternal destruction? It seems that the New Testament writers are unanimously saying "no". With the hope of a future resurrection, believers are called by God  to glorify Him in their bodies, and also care and nurture His earth. I stumbled across a lovely quote by the well known Dutch theologian AA van Ruler (1908-1970 - he studied in Groningen and became professor in Utrecht), in which he takes issue with those who, (based on 1 Cor. 15.50) think our resurrection (and the renewal of creation) will only be "spiritual" and thus provide for a complete disembodied (immaterial and ghost-like) state.  

"Is de apostel geen realist? Moeten we niet verder gaan en vragen: is de apostel geen materialist? Ligt die materialistische trek niet heel diep ingegroefd in all bijbelse en christelijke denken en spreken? Deze stoffelijke, tasbare en zichtbare wereld is toch schepping van God? En als er verlossing is, dan gaat deze toch, ook in een uiteindelijke zin, ook over deze wereld, die wij nu hebben en zijn? De mens is toch voor de Heer, zoals de Heer is voor het lichaam (1 Cor. 6:13)? De apostel laat toch in zijn opstandingsgeloof de lichaamelijkheid van de menz niet schiet? Daar komt juist alles voor hem op aan: dat er echte opstanding is en dat deze opstanding uit de dood is en dat deze opstanding uit de dood betrekking heeft op de werkelijke, de complete mens" (Van Ruler AA, De Dood word Overwonnen, 1965, p146) See the following link for the AA van Ruler webpage: http://www.aavanruler.nl/